Starly twierdząco pokiwała główką po czym uśmiechnęła się na swój sposób. Widząc to..Szybko wzięłaś pokemona na ręce a następnie zaniosłaś go do namiotu. Tam, położyłaś małą Starly na kocyku i zauważyłaś, że pokemon ma ranne skrzydło. Rana nie jest zbyt duża, ale z pewnością musi być sporym ciężarem dla pokemona..Zwłaszcza latającego. Wyjęłaś z plecaka nie wielką chustę a następnie wylałaś na nią trochę wody z butelki i delikatnie opatrzyłaś nią ranne skrzydło Starly. Zaraz po tym uśmiechnęłaś się w stronę Sashy, która najwyraźniej również przejęła się małym, latającym stworzeniem. Starly popiskiwała lekko. Jest głodna..To pierwsze słowa, które przyszły ci na myśl więc w pośpiechu wyjęłaś z torby trochę karmy dla pokemonów i rozsypałaś ją obok dzióbka Starly. Pokemon od razu zaczął jeść. Najwidoczniej nie jadł nic od kilku godzin. Ognisko powoli wygasało. Położyłaś się obok Starly a następnie popatrzyłaś w gwiazdy, których na niebie były teraz setki. Pomyślałaś o tym co będzie jutro. Najlepiej byłoby zanieść ranną Starly do najbliższego centrum pokemon. Tam z pewnością pomogliby jej wyzdrowieć i odzyskać wszystkie siły. Z ogniska został już tylko nie wielki płomyk więc Sasha postanowiła go zgasić kopytem. Teraz..Było już zupełnie ciemno. Ponyta położyła się obok namiotu a Ty szepnęłaś w stronę Starly ciche ''dobranoc'' i również położyłaś się spać. Nastał świt. Obudziłaś się dość wcześnie. W mgnieniu oka zorientowałaś się, że nie ma obok ciebie małej Starly! Przestraszona wybiegłaś z namiotu i ujrzałaś..Sama nie mogłaś w to uwierzyć. Sasha i Starly urządzały sobie śniadanie wcinając jagody. Najwyraźniej rosły niedaleko. Kamień spadł Ci z serca. Podszedłaś do pokemonów i pogłaskałaś Sashę a następnie powiedziałaś ''Dzień Dobry''. Po tych słowach Starly uśmiechnęła się szeroko i wyskoczyła Ci na ręce. Najwyraźniej czuła się już lepiej. Cieszyłaś się z tego powodu, ale wiedziałaś, że pora już ruszać. Pogoda była na prawdę cudowna..Słońce grzało niemiłosiernie. Na szczęście Tobie w ogóle to nie przeszkadzało. Złożyłaś namiot a następnie wpakowałaś go spowrotem do plecaka. Zaraz po tym wzięłaś Starly na ręce i z Sashą u boku ruszyłaś w drogę. Po przejściu około kilometra, dostrzegłaś drogowskaz, który najwidoczniej prowadził do jakiegoś miasta. Wiedziałaś, że w każdym większym mieście znajduje się Centrum Pokemon więc postanowiłaś pójść właśnie w tą stronę. Po przebyciu dość dużego dystansu..Wreszcie! Miasto! Ludzie! Samochody! Tego Ci brakowało. Zaczepiłaś jakiegoś przechodnia a następnie zapytałaś go o drogę do Centrum Pokemon.
- Idź cały czas przed siebie. Pierwszy zakręt w prawo. Pokemon Center znajduje się w samym środku miasta. - Odpowiedział młody chłopak trzymający na rękach Azurilla.
Podziękowałaś uśmiechająć się wesoło a następnie ruszyłaś w stronę wyznaczonego przez przechodnia miejsca. Wreszcie dotarłaś do Centrum Pokemon! Wszedłaś do środka a następnie ruszyłaś w stronę recepcji
Tam zauważyłaś siostrę Joy, która z uśmiechem na twarzy spytała...
- Czym mogę służyć?

Siostra Joy położyła pokemona na specjalnych noszach a następnie odparła..
- Nie martw się. Wszystko będzie dobrze. - Po tych słowach uśmiechnęła się szeroko i pchając nosze, ruszyła w stronę jakiegoś pomieszczenia.
Pierwszy raz w życiu znajdujesz się w Pokemon Center i budynek ten wywarł na Tobie ogromne wrażenie.
Siostry Joy i Starly nie było zaledwie kilka minut, ale Tobie kiedy siedziałaś w poczekalni..Wydawało się, że mijają całe wieki. Nie mogłaś doczekać się wyników badań. W końcu jednak światło nad drzwiami sali operacyjne zgasło a ty wstałaś na równe nogi i czekałaś na to co się wydarzy. W końcu drzwi stanęły otworem a ty ujrzałaś w nich..Siostrę Joy z uśmiechniętą Starly na rękach! Kamień dosłownie spadł ci z serca. Siostra Joy podszedła do Ciebie i powiedziała.
- Z nią już wszystko w porządku. Czuje się jak nowonarodzona. - Pielęgniarka wręczyła Ci pokemona a następnie dodała.
- Opiekuj się nią i pamiętaj. Zawsze możesz tutaj wrócić. Leczenie i pomoc pokemonom jest tutaj zupełnie darmowa. Dobrze. Muszę już wracać do pracy. Do zobaczenia. - Dodała siostra Joy i ruszyła w stronę recepcji gdzie czekali już na nią następni klienci.

Starly popatrzyła na Ciebie, przechylając łepek. Po chwili postarała się polecieć jednakże nie wychodziło jej to. Jej dzióbek wydawał się przybrać wyraz zaciętości. Ludzie w około zajęci byli swoimi pracami, nie zwracali uwagi na młodą trenerkę. Sasha pociągnęła Cię za nogawkę. Chciała, abyście poszły na polankę w parku, gdzie na trawie leżało parę osób. Dołączyłaś do nich, kładąc się w cieniu drzewa. Ponyta ułożyła się koło Ciebie. Zaraz też zaczęła pochrapywać. Mały ptak dalej próbował latać, wciąż bez skutku. Sielankową atmosferę jednak zakłócił jakiś szmer. Niepokój, który spowodował, iż kolejne sklepy zostały zamykane, a ludzie przyspieszyli kroku wracając do domów. Zdziwiona ruszyłaś przed siebie, porwana tym dziwnym uczuciem. Wkrótce wyjaśniło się co spowodowało takie poruszenie. Środkiem ulicy jechał wojskowy jeep. Przez megafon przemawiał jakiś starszy wojskowy. Mógł być nawet generałem. -Uwaga, uwaga! Nasz region został zaatakowany przez Unovę! Według naszego wywiadu przeciwnik ma pokemony rodzaju walczącego i trawiastego, więc wszystkie pokemony latające, ogniste oraz psychiczne, jak też ich właściciele mają rozkaz niezwłocznego stawienia się do naszego garnizonu na ulicy Raspetina. - Samochód ruszył dalej, a kolejni młodzi ludzie wychodzili z domów kierując się w stronę podanej ulicy.

W garnizonie panował ogromny ruch. Żołnierze krzyczeli, biegali oraz przygotowywali broń. Mogło się to wydawać chaotyczne, jednakże całość działała jak dobrze naoliwiona maszyna. Zauważyłaś, iż pokemony wojskowych również nie próżnują. Ogniste oddziały były instruowane przez ogromne shiny Charizardy, których płomienie na ogonach były wielkości Twojej Ponyty. Z pewnością są potężnymi wojownikami. Z kolei pokemonami rodzaju walka, dowodził shiny Machamp. Miał on wiele blizn na swoim umięśnionym ciele, lecz był on niższy od innych pokemonów z jego gatunku. Rekrutów przepuszczano z boku, tak, aby nie przeszkadzali zawodowym żołnierzom. Każdy dostawał kartkę, którą musiał wypełnić, a potem zgłosić się z nią do któregoś z opiekujących się nowymi.
   Przeczytałaś szybko każdy podpunkt. Karty były różne w zależności od tego czy dostawał je mężczyzna, czy kobieta. Po prostu kobiet nie posyłano na front, więc były one od ''zaplecza''. Szpitale polowe i kuchnia. Kartka wyglądała tak;

Imię:
Nazwisko:
Wiek:
Posiadane pokemony:
Umiejętności:

Kobieta, która była odpowiedzialna za rekrutację wzięła od Ciebie kartkę. Była jedyną, która brała udział w bitwie. Jej siła równała się dwóm żołnierzom. Popatrzyła na kartkę i głośno przeczytała fragment, o Twoich umiejętnościach. Skierowała się ku Tobie i rzekła :
- A więc takie masz umiejętności? To stocz ze mną walkę. Twoje dowolne dwa Pokemony, kontra moje dwa. Co ty na to? Musisz udowodnić mi, że jesteś godna, aby wstąpić do garnizonu.
Patrzyła się na Ciebie bardzo dziwnym wzrokiem. Może chciała wywołać jakiś strach? Wygrać walkowerem? Nie mogłaś na to pozwolić. Chciałaś pokazać temu babsztylowi, że będzie z Ciebie pożytek. Co prawda, przez Twoje ciało przeszły ciarki, ale nie miałaś zamiaru się poddać na starcie. Kobieta wstała i poszła na małą arenę. Miała nadzieję, że ruszysz za nią.

Kobieta patrzyła jak idziesz za nią. Wysłuchała Ciebie po czym krzyknęła :
- Jak chcesz, wolę jednak żebyś ty zaczęła!
Po tym wyjęła dwa Poke Ball'e i rzuciła nimi. Przed Tobą pokazały się Glameow i Sewaddle. Stały i wysłuchiwały, czy mają coś robić. Starsza kobieta patrzyła na Ciebie, czekając na Twoje posunięcie.
----------
wiem, mało. sorry

Kot zwinnie uniknął wrzątku i zaatakował Ducklett'a ogłuszeniem, po czym odskoczył i postanowił bronić swojego przyjaciela. Niestety jego działanie stało się za wolne. Sewaddle dostał Bobombą dźwięku, lecz oddał akcją. Od razu dostał bąbelkami. Uniemożliwiły mu kontratak. Był zbyt zmęczony. Glameow postanowił zająć się dwójką. Przeskoczył wodny puls i użył hipnozy na Buizel'a. Podskakując do kaczki używał zmyłki. Odskoczył do Sewaddla i usiadł przy nim. Kobieta popatrzyła na Ciebie i krzyknęła :
- Mój Glameow jest za szybki dla Twoich Pokemonów! Haha! Nie masz szans!
Była bardzo pewna wygranej.