1. Ala (Alice)
2. 15lat
3. Koordynatorka
4. Towarzyska i opiekuńcza, jednak przy wyborze przyjaciół jest bardzo ostrożna. gdy odważy się komuś zaufać stawia jego szczęście na pierwszym miejscu. Przez to później ma sporo problemów i przestaje wierzyć w siebie. Jednak dzięki pomocy muzyki i Sashy znów chce jej się żyć. Jest bardzo pracowita i nie lubi dostawać nagrody za coś na co nie zasłużyła. Wierzy, że z pomocą swoich pokemonów może zmienić świat na lepsze.
5. Zdobyć jak największe doświadczenie w pokazach pokemonów. Dzięki temu będę mogła udowodnić rodzicom, że ja i Sasha jesteśmy czegoś warte. (czyt. Historia)
6. Gdy miałam 10 lat, w czasie spaceru z rodzicami po łąkach naszego gospodarstwa zauważyłam ranną ponytę. Zaczęłam namawiać mamę, abyśmy zabrały pokemona na farmę i pomogły mu wrócić do formy. Jednak ona zaprzeczyła i powiedziała, że ognisty pokemon nigdy nie znajdzie u nas schronienia. Wtedy wymyśliłam plan. Postanowiłam zabrać trochę leków dla pokemonów i wymknąć się, aby uratować tego pokemona. Niestety nakrył mnie Invizaur z hodowli pokemonów trawiastych moich rodziców. Zaczęłam go błagać, aby mnie nie powstrzymywał. Pokemon stał przez chwilę zastanawiając się, po chwili kiwną głową na znak, iż się zgadza. Następnie ruszyliśmy razem w stronę gdzie leżała ponyta. Gdy podawałam jej lekarstwa spojrzała na mnie oczami, które wyrażały ogromną radość, oraz niepewność. Invizaur obserwował moje ruchy z daleka, jednak gdy zapewniłam go, że jest bezpieczny podszedł i pomógł mi przenieść ponytę do opuszczonej szopy na granicach Pallet Town. Przez parę lat opiekowałam się ognistym koniem w tajemnicy przed rodzicami. Jednak oni odkryli mój sekret i stwierdzili, że opiekując się tym pokemonem sprzeciwiłam się ich woli. Powiedzieli, że nie chcą mieć córki, która jest nieposłuszna i kazali mi odejść. Uśmiechnęłam się do Invizaura, który stał w pobliżu. chciałam mu w ten sposób podziękować za wszystko co dla mnie zrobił, jednak bałam się powiedzieć o tym na głos, aby nie narobić mu kłopotów. odwróciłam się i poszłam w stronę szopy, aby spytać się ponyty, czy chciała by ze mną w  podróż, gdy kiwnęła głową spytałam ją, czy mogę mówić do niej Sasha. Na to również się zgodziła. Stanęłam na drodze do mrocznego lasu, byłam sama. Nie! Nie byłam sama, towarzyszyła mi Sasha. Już nie widziałam przed sobą tego strasznego boru, którego się zawsze bałam, teraz widziałam to co może się wydarzyć jeśli pójdę właściwą ścieszką.
7. Kanto, Pallet town
8. Nie mam ulubionego typu poków
9. http://pokemon-sapphire.pun.pl/viewtopic.php?id=362

Przygarniam Was. Przyjęci. Wątki pojawią się ok. 19. Mam nadzieję, że wytrzymacie tyle

imię i nazwisko Santos Gunner
wiek: 15
charakter:nie jest przyjacielski i nie zawiera nowych przyjaźni. Podróżuje tylko z pokemonami. W walce jest bezlitosny i zawsze woli wykończyć rywala zanim znokautuje przeciwnika. Nigdy nie poczuł czegoś takiego jak przyjaźń lub współczucie. Odkąd podróżuje mało osób dorównało jego doświadczeniu i potędze. Rozmawia tylko z największymi trenerami pokemon , resztę ignoruje , chociaż nigdy nie odrzuca wyzwania. Rzadko w wolny czas odpoczywa , jednak pokemonom daje chwile wytchnienia. (z czasem spotkał trenera podobnego do siebie i w pewnym sensie go polubił ale to w historii)
cele: zdobyć wszystkie odznaki i upokorzyć swojego rywala
HISTORIA: Santos w wieku 6 lat dowiedział się o śmierci brata.Wtedy jego serce przepełniło się nienawiścią.Miał (tak jakby) próbnego pokemona - cyndaquila z którym trenował aby być najlepszym.Już od najmłodszych lat był bardzo agresywny.Raz gdy ze swoim próbnym pokemonem wyruszył w podróż zobaczył pierwszego dzikiego pokemona.Był to spinarak.Chłopak kazał cyndaquilowi atakować a po kilkudziesięciu sekundach spinarak leżał i nie mógł się podnieść.
-Cyndaquil , nasze treningi nie poszły na marne. - zaśmiał się szyderczo.
Od tego momentu wiedział że pokemonom warto zaufać ale ludziom nie. Santos  był młody miał 9 lat ale o pokemonach wiedział więcej niż nie jeden trener.Miał świadomość że posiada wielką potęgę.Od czasu gdy osiągnął dziesięć lat wiedział już co będzie robił.Wiedział że zabójce brata czeka kara , że musi zostać trenerem i wybrać najlepszego startera jakiego będzie można.Jednak już od kilku miesięcy nie rozmawia ze starszą siostrą która ma doświadczenie.
Co ona wie-myślał codziennie.
Po treningu nigdy nie miał czasu na nic.Był zbyt zmęczony żeby coś zrobić.Mimo że chodził do szkoły,olewał ją.Dzień przed swoimi urodzinami pożegnał się ze swoim cyndaquilem.
-Musze się z tobą rozstać. - powiedział do pupila obojętnie nawet na niego nie patrząc-Nie mam co tu robić.Przecież wystarczy że wybiorę pokemona nie muszę czekać cały dzień - Dodał wychodząc.Nie wiedział że za nim wyruszyła siostra.Podczas swojej przygody spotkał chłopaka.Był on podobny do niego.Nazywał się Jin Arui-Ketso
towarzysz:Jin Arui-Ketso (później =kiedyś xD)
pokemony towarzysza: chimchar poochyena eeve electabuzz - Jin totodile , glameow , scizor , gengar , arcanine , sneasel
rywal:wszyscy ale głównie Perwix (zabójca brata)
pokemony rywala: espeon, umbreon, leafeon, charizard, raichu, typloshion
region:Unova kanto a później po kolei reszta
ul. typ:mrok woda ogień
link na KP: na dole

Imię i Nazwisko: Kirako Heiwajima
Wiek: 16 lat
Profesja: Trenerka
Charakter Postaci: Kirako to dosyć zamknięta w sobie dziewczyna o spokojnej i przyjacielskiej naturze. Cechuję się odwagą, a także pomysłowością. Często pakuję się w tarapaty przez swoją naiwność i głupotę, ponieważ za bardzo ufa ludziom. Bywa uparta i pyskata w stosunku do innych, choć stara się nikogo nie urazić. Jeśli chodzi o pokemony, to dziewczyna kocha każdego stworka nie zważając na wygląd czy typ. W stosunku do rodziny stara się być opiekuńcza i zdeterminowana, pragnie by każdy ją zaakceptował jako przyszłą szefową Vongoli.
Cel:
- Zdobycie 40 odznak trenerskich
- Pokonanie w walce syna szefa rodziny Cabanello
- Zostanie XI liderem rodziny Vongola i zniszczenie organizacji Rocket
Historia:
Dzieciństwo Kirako można uznać za szczęśliwe, miała kochających rodziców, wielki dom, bowiem ojciec był bogatym biznesmenem. Żyła jak księżniczka, miała wszystko, służących, prywatnych nauczycieli, kucharzy i ogrodników, ale zawsze czuła że czegoś jej brakuję. Pragnęła mieć chłopaka, ale warunki, które postawiła matka nie pozwalały na to. Pewnego dnia mając 12 lat, wymknęła się z domu. Przechadzając się przez las zauważyła chłopca w jej wieku siedzącego przy jednym z drzew. Podeszła bliżej, chłopak zauważył ją i uśmiechnął się do Kirako promiennie. Dziewczyna poczuła, że pokochała go od pierwszego wejrzenia. Nieśmiało usiadła obok niego i zaczęła rozmowę. Chłopak miał na imię Mukuro i mieszkał niedaleko, wydawał się być energicznym i odważnym, opowieściami o swoich przygodach zrobił ogromne wrażenie na młodej trenerce. To dzięki nim zapragnęła również zostać trenerem. Od tego zdarzenia, zostali najlepszymi przyjaciółmi. Kirako wiedziała, że w końcu jest szczęśliwa i niczego jej nie brakuję... Jednak to szczęście nie trwało długo, jej rodzice popadli w długi, a chłopak nagle zniknął. Szukała go przez cały dzień, ale na próżno. Wracając zauważyła dym i smugi ognia unoszącego się nad posiadłością jej rodziny. Biegła co sił w nogach, gdy dotarła zobaczyła, że cały dom się pali, słyszała krzyki dochodzące z wewnątrz. Natychmiastowo zareagowała i podbiegła do wejścia, które stało w płomieniach. Starała się przejść przez ogień, lecz niestety po chwili nastąpił wybuch, pod wpływem którego została zraniona w prawe oko. Nagle ktoś pociągnął Kirako do tyłu za ramiona i odciągnął od palącej się posiadłości. Był to Mukuro, który uderzył dziewczynę w tył głowy, przez co straciła przytomność. Gdy się obudziła ujrzała całkiem białe pomieszczenia, nic w nim nie było, tylko łóżko na którym leżała. A ona sama była ubrana w białą sukienkę oraz miała na prawym oku przepaskę. Po kilku minutach wszedł do pomieszczenia mężczyzna w białym kitlu, a po nim 4 innych w czarnych ubraniach, owa czwórka przytrzymała dziewczynę, natomiast facet wyglądający na lekarza wyjął kilka strzykawek oraz jakieś narzędzia operacyjne. Przestraszona Kirako zaczęła się wiercić i krzyczeć, ale nie trwało to długo, bo doktor wstrzyknął jej pierwszą substancje, która okazała się środkiem usypiającym, toteż bohaterka po minucie zasnęła. Budząc się nie pamiętała nic, nie wiedziała nawet kim jest. Leżała bez ruchu w sali przez kilka godzin, aż wszedł do niej jakiś czarnowłosy chłopak. Wyjaśnił jej, że nazywa się Mukuro i jest członkiem mafii, a ona sama jest córką głównego szefa. Zaczął opowiadać jej, o tym, że w dzieciństwie została złapana przez policje i oddana do domu dziecka, skąd trafiła do bogatej rodziny, która wiedziała kim jest Kirako i co owa dziewczyna potrafi, nie zamierzali jej oddać bez łapówki, nie zamierzali wyłudzić od bossa mafii kilkanaście milionów a nawet więcej. Lecz nie wiedząc gdzie on jest, przetrzymywanie, a raczej wychowywanie dziewczynki trwało latami aż do osiągnięcia 13 roku życia. Bo właśnie wtedy udało im się skontaktować z powiernikiem szefa, ale to przyniosło tragiczne rezultaty jakimi była ich śmierć poprzez spalenie się żywcem. Zostali ukarani. Okazało się, że tym powiernikiem był właśnie Mukuro z którym Kirako się zaprzyjaźniła. Chłopak szczegółowo jej wszystko wyjaśnił, po czym wyjął zza pleców Trójząb [klik] oraz srebrną katane. Dowiedziała się, że to są jej bronie, w dodatku otrzymała błękitny pierścień ze znakiem oznaczającym niebo. Znaczyło to, że w przyszłości będzie kolejnym szefem mafii, która zwie się obecnie Vongola. Jednak najpierw musi zebrać 40 odznak liderskich, a także pokonać w walce syna rodziny Kuroshi, która specjalizuje się w zabijaniu. Gdy osiągnie, te dwa cele będzie mogła zarządzać Vongolą. Kirako zgodziła się na te warunki, jednak wiedziała, że w obecnym stanie nic nie osiągnie, więc musi trenować, toteż Mukuro zaproponował jej, że będzie ją trenował aż do osiągnięcia 17 lat, bo właśnie wtedy dostanie ona swojego pierwszego pokemona. Młoda trenerka przytaknęła głową i od tego momentu stała się częścią mafijnej społeczności. Przez 3 lata była trenowana na wojowniczkę, uczoną ja jak najlepiej zabijać. Teraz, gdy ma już 17 na karku, dostała na startera Absol'a i wyruszyła w podróż po regionie Johto. Jednak jest jeszcze kilka rzeczy, które trzeba wyjaśnić w związku z Kirako. Przed dowiedzeniem się o swojej tożsamości, naukowcy eksperymentowali na niej. Dzięki temu posiada zdolność przybrania wyglądu dowolnej osoby czy zwierzęcia. Natomiast jej prawe oko, które ukrywa pod przepaską posiada zdolność tworzenia iluzji, które mogą przybrać formy z krwi i kości. A jeśli chodzi o towarzysza w podróży, jest nim Mukuro, gdyż każda osoba w Vongoli powinna mieć swojego partnera.
Towarzysz: Mukuro Kyoshin
Pokemony Towarzysza: Seviper i Gastly.
Dodatkowe informacje ode mnie:
Jest on prawą ręką XI szefa Vongoli, a zarazem ukochanym Kirako, choć dziewczyna nie wyjawiła mu jeszcze swoich uczuć. Został on wybrany na narzeczonego przyszłej przywódczyni mafii, jednak Kirako nic o tym nie wie, ponieważ Mukuro postanowił jej powiedzieć o tym w swoim czasie i w odpowiedniej chwili. Jako broń ma 2 bliźniacze pistolety, a także Trójząb podobny do trójzębu bohaterki. Jeśli chodzi o jego wiek to posiada 17 lat, w dodatku jego oczy mają róże kolory, lewe niebieskie, a prawe czerwone, na którym widnieje znak błyskawicy, gdyż Mukuro posiada zdolność panowania nad tym żywiołem i czytania w myślach. Jest również bardzo dobrym wojownikiem.
Charakter: Jest wrednym sadystą lubiącym dokuczać innym członkom mafii. Zwykle przemawia do innych w sposób bardzo bezpośredni i arogancki, jedynie w stosunku do Kirako jest dosyć miły, troszczy się o dziewczynę i stara się trzymać blisko niej. Darzy dziewczynę miłością, choć rzadko ją okazuje.
Wygląd: Klik!
Rywal: Kyoya Cabanello
Pokemony Rywala: Jak na razie tylko Rhyhorn
Dodatkowe informacje: Jest on synem X szefa mafijnej rodziny Cabanello, która konkuruje z Vongolą. To z nim ma Kirako stoczyć pojedynek którym stawką jest podporządkowanie się jednej rodziny drugiej. Jego bronią jest topór oraz nunchaku. Posiada zdolność telekinezy oraz lewitacji. Ma układ z Kirako w którym jest mowa o tym, że jeśli dziewczyna przegra walkę będzie musiała ożenić się z Kyoyą i wstąpić do rodziny Cabanello, a Vongola przestanie istnieć. Chłopak w stosunku do Kirako jest wyjątkowo natarczywy i wredny, choć czasami wydaje się, że ją kocha. Tak samo jak Mukuro ma 17 lat.
Charakter: To dosyć spokojny chłopak, często obojętny oraz chłodny. Traktuje ludzi jak zabawki i nie zawaha się ich w każdej chwili wykorzystać do swoich celów. Nie znosi słodkich rzeczy.
Wygląd: Klik!
Region: Johto
Ulubiony Typ: Trujący
[b]Link do Karty Postaci (KP)/b] Klik!